Rok 2025, decyzją Sejmiku Województwa Podlaskiego, został ogłoszony rokiem Franciszka Karpińskiego (1741-1825). W 200. rocznicę śmierci wspominamy wybitnego literata przełomu XVIII i XIX wieku związanego
z Regionem. Poeta, prozaik i tłumacz  w latach 80. XVIII wieku rezydował na dworze Branickich w Białymstoku. Był to okres szczególnie ważny  w twórczości artysty i trwale zapisał go na kulturalnej mapie Podlasia. Karpiński trwa  w świadomości współczesnych jako autor, wydanych w supraskiej drukarni bazylianów, „Pieśni nabożnych”. W ich skład wchodzą m.in. powszechnie znane pieśni „Kiedy ranne wstają zorze”, „Wszystkie nasze dzienne sprawy” czy popularna kolęda „Bóg się rodzi”. Zdecydowanie mniej się jednak obecnie pamięta o dramaturgicznej działalności artysty. Obok komedii „Czynsz” z 1789 roku czy tragedii „Bolesław III” z 1790 szczególną uwagę zwraca „Alcesta, królowa Tessalii” – jedyne operowe libretto, które wyszło spod pióra Franciszka Karpińskiego. To właśnie wokół tajemniczego utworu osnuty jest prezentowany tu projekt.
​
Libretto „Alcesty, królowej Tessalii” to dzieło literackie, oparte na klasycznym micie greckim. Karpiński opowiada historię ciężko chorego Admeta, któremu grozi śmierć. Bogowie zgadzają się ocalić króla Tessalii pod warunkiem, że ktoś dobrowolnie odda za niego swoje życie. Nikt z poddanych i przyjaciół władcy nie chce się poświęcić. Jedyną osobą, która decyduje się na ten czyn, jest jego żona – królowa Alcesta. W ofiarnym geście kobieta ratuje życie męża. Herkules, poruszony heroicznym czynem i wielką miłością małżonków, zwraca kobiecie życie. Tekst kończy się moralizatorską  pochwałą miłości, ofiarności i łaski bogów.
 
Nie zachowały się żadne ślady partytury. Muzyka do tekstu Karpińskiego nigdy nie powstała lub nie przetrwała do naszych czasów.